Nefes’in hayatını değiştirdiğini söyleyen ama yaşadıklarını ifade edemeyen o kadar cok arkadaşım oldu ki.. Ben sorgulayıcı bir tipim, kendim tecrübe etmeden kolay kolay inanmam. Senelerdir deneyimlemek istiyordum ama demek ki zamanı değilmiş. Bambaşka bir programım varken radikal bir kararla son gün kampa gitmeye karar verdim. İyi ki.. Aslında bu yaşıma kadar doğru nefesi alamadığım ilk farkındalığımdı. Her yaşanan, her hikaye, her açılımda kendimi gördüm. İçime döndüm. Aslında bu dünyada yaşadığım, karşılaştığım herşeyin, herkesin, her sözün benim bir yansımam olduğuyla yüzleştim.(bu en zoruydu) Kişisel bir yolculuğa çıktım. küçük Gonca’yla barıştım, sevdim, sarıldım. Sorguladım. Affettim. Yargılamamayı öğrendim. Nefes almanın, vücudumda o nefesi dolaştırmanın bedenimde nasıl farklar yaratabildiğini yaşadım. Muhteşem bir deneyimdi. Hani diyorlar ya anlatamıyorum diye gerçekten öyle.. şimdi hem kendimle hem evrenle cok daha sıkı bir bağ içerisinde olduğumu hissediyorum. Kendi gelişiminiz için hepinizin bir gün bu deneyimi yaşamasını diliyorum. Sorularımı sabırla dinlediğin, cevapladığın, yol gösterdiğin, destek olduğun için çok teşekkür ederim Melis ❤️ kamptaki tüm hocalarımız tüm katılımcı arkadaşlarım hepiniz bu yolculuğumda bana eşlik ettiniz hepimize şifa olsun🥰

Nefesle 2020 yılında tanıştım. Çoğu kişinin ilk deneyimi gibi acayip bir seanstı. Mesela ağız nefesi ile yapıldığını bile bilmiyordum. Her seansta daha da çok nefes alacağımı bilmiyordum. Nefes alamadığımı bile bilmiyordum.
Her bir hücreme nefes gönderdikçe bedenimin ve ruhumun iyileştiğini hissetmek çok huzurluydu.
Hücrelerim nefes aldıkça, oradaki blokajların, bilinçaltının çözülmesi ve senin buna sadece seyirci olman, bütün bunların kendiliğinden olması çok acayip.
Kampa gelirsek şaahane bir deneyimdi.
Hepimiz kendi yarattığımız dünyayı yaşıyor ve kendi yansımalarımızı hayatımıza çekiyoruz. Kabul etmesi belki çok kolay değil ama bunun farkına varmak hayatlarımızı güzelleştiriyor.
Bu farkındalığa ulaşmama destek olduğun için çok teşekkür ederim Melis🙏🏼🤍
İyi ki sana iki yıl önce o mesajı atmışım ve zamanı gelmiş de sana gelmişim 😍
Kendi farkındalığını arttırmak isteyen ve hayatına güzellikleri, bolluk bereketi çekmek isteyen herkese öneririm.
Belki fazla gelecek bu yazdıklarım birilerine ama olsun 🙂 Kendi dünyana ve bedenine köklenmek, evrene, yaradana, neye inanıyorsan ona güvenmek çok huzurlu.
Dünyaya köklenmenin verdiği hissiyatı ya da yaşadığım şeyleri anlatmaya sayfalar yetmez 😄
Çok daha iyi anlamak için bir nefes kampına katılmak isterseniz ne yapacağınızı biliyorsunuz 🫶🏼
Bir sonraki kamp ne zamann Melis?😅

Bu kamp bana hayatımda biliyorum diyip bilmediklerimi, gördüğümü sanıp görmediklerimi hatırlattı. Tam anlamıyla ifade etmem zor ancak herkesin deneyimleyip kendisindeki değişime bizzat şahit olması gerektiğini düşünüyorum. Nefes benim hayatıma girdiğinden beri içimdeki değişimi dışıma yansıttığımı görüyorum ve bu hayata daha güzel bir pencereden bakmamı sağlıyor. Üstelik bu kampta benim için bir ilk olan aile draması ile tanıştım, waaooww diyebiliyorum tüm samimiyetimle söyleyebilirim ki birbirini hiç görmemiş ve tanımayan insanlarin bu kadar şeffaf ve bu kadar tüm benliklerini gösterdikleri başka bir ortam olamazdı. Öz benliğimle tanışmak, en saf hali ile Birnur’u görmek ve bunun yaşattığı hissiyat kelimelerle anlatılması çok güç. Her biri ayrı güzel birçok kalple tanışmak, onlarda kendinden parçalar bulmak, gözlerinde kendini görmek yaşanılası bir tecrübeydi. Biz bunu hakkını vererek yaşadık, çok güzel bir grup olduk ve her birimiz güzel enerjilerle kampı sonlandırdık. Sonrakiler için çok heyecanlıyım herkes kendine bu anlamlı hediyeyi vermeli ve kendi özüne dönmeli diye düşünüyorum. Benim 2023 hediyemdi. İyiki diyorum ve 2023 ü bu başlangıcın ardından tüm mucizeleri görebildiğim, hayatıma alabildiğim ve özbenliğimin farkındalığı ile geçirebilmeye niyet ediyorum. Bu deneyimde bana eşlik eden kader yolumuzun kesiştiği tatlı arkadaşlarıma, güzeller güzeli rehberim Melis’ciğime çok teşekkür ederim. Son söz olarak kampın kapanışının küçük notunu eklemek istiyorum; kendini sev, bedenini sar, ruhun huzur bulsun.

Çok basit görünen duyguların hayatımda ne büyük yaralar açtığını ne kadar beni etkilediğini kampta anladım. O kadar yoğun, o kadar güzel duygular, anlar yaşadım ki kelimelere dökmek yetersiz kalıyor. İnsan hem her şeyi anlatmak istiyor hem de anların sihri bozulmasın diye her şeyi içinde tutmak istiyor. Aslında uzun zamandır aklımda olan bir şeydi böyle bir terapiye katılmak ama güvenebilmek çok önemliydi o yüzden hayatımdaki çok çok önemli insanlardan birinin vesilesi ile gittim kampa. Hem belirsizliğin verdiği karışık duygular hem heyecan. O kadar güzel geçti ki 3 gün. Tanımadığınız insanlarla öyle bir duygu birleşmesi yaşıyorsunuz ki onların acısını, mutluluğunu, gözyaşlarını, kahkahaların birlikte yaşıyorsunuz. Kendiniz şifalanırken onların da şifalanmasından mutlu oluyorsunuz. Farkındalığım arttı. Artık bir davranışta neden bulunduğumu ya da bir duyguyu neden hissettiğimi anlıyorum. En azından farkında oluyorum yaptığım zaman. Hayatımdaki insanları daha çok anlayıp anlayış gösterebilmiyorum çünkü biliyorum ki hepsi benim bir yansımam. Ve dünyaya daha güzel bir gözle bakabiliyorum, farkında olarak mavinin tonunun, yeşilin tonunun… Ve bilinçli olarak şükrediyorum sahip olduklarıma ve olamadıklarıma. Her güne güzel duygu ve düşüncelerle niyet ederek başlıyorum. Bunu gerçeklestirmemde bana yol gösteren sevgili Melis ve Zühal’e, kalbini yüreğini bana açan yol arkadaşlarıma sonsuz tesekkür ederim. Umarım yollarımız yine kesişir.

Şuradan başlayabilirim ki sabahları anksiyetik uyanmamak, kalp ağrısını çoook daha az hissetmek müthiş bir şeymiş, hayat kalitemi direkt etkiledi. Şu an kesinlikle daha sakin hissediyorum. Endişenin endişesi kesinlikle devam ediyor ama üzerimde değişik bir sakinlik de var. Zihnimi biraz daha temiz hissediyorum, yani aslında biraz da olacağına varır diyip akışına bırakıyorum sanırım ve daha fazla olumlu konuştuğuma dikkat ettim. Zaten bunu yapmaya çalışıyordum ama bununla ilgili inancım çok fazla yoktu ve hep senin söylediğin şey yankılanıyor kafamda “bir sebebi vardır bunun da bir sebebi vardır” ve sonra sebebi görüyorum, çok tuhaf… Bu hafta çok yerli yersiz sinirlenmediğimi fark ettim ya da bir şeylere daha çözüm odaklı yaklaşıyorum. Telaşlarım biraz daha aza indirgendi. Normalde mantığımla hareket etmeye çalışıyorum ama dün şöyle söyledim “kalbim böyle hissediyor” sanırım onu seanslar sırasında anladım. Yani başka birinin ailesinin karakterine bürünürken kafamda bana biri bunu yap bunu yap diye söylemiyordu, tamamen kalbimden geçeni ve hissiyatımı paylaşıyordum ve sanırım orada kalbimle bakmayı öğrendim artık bilmiyorum haha. Bu ayrımı tam olarak anlayabildiğimde çok daha iyi olacak sanırım. Ve Yaradan’la bağ kurmayalı çok uzun süre olmuştu, yani hep konuşuyorsun bir şeyler paylaşıyorsun inanıyorsun ama gerçekten bunu ne kadar gönülden bağ kurarak yapıyormuşum orası tartışılır. O tarafla da iletişimi kuvvetlendirmek iyi geldi. Her şey için sonsuz teşekkür ederim tekrar. Bize verdiğin şifa önüne kat kat ışık olarak yayılsın. İyi ki tanışmışız, yaptığınız her şeye inanılmaz saygı duydum bir kere daha. Ne güzel insanlarsınız ikiniz de 🤍